Tek yıldızsın sen mavi göğümde Bir göz kırpsana, bana Bir göz kırpsana, bana Benim adım Willie, oğlan doğmamı bekliyorlarmış. Ama ben doğmuşum. Bir kızları varmış zaten Alva. Benim ablamdı o. Okumayı bıraktım ben. İki yıl oluyor. 5/a MS Preston’ın sınıfı. Evet, ellerimin hep kirli olduğunu sanırlardı. Anlattım ona onlar kir değil kül, kül. Raylardan yürürken kapaklanmaktan oluyor. Kız kısmına asıl lazım olan cemiyet bilgisidir. Onu da Alva ablamdan öğrendim ben. Bütün şimendiferciler bayılırdı Alva’ya. Kondüktörler, makinistler, bagaj memurları bile. Alva… Şimdi kemik bostanında. Kemik bostanı… mezarlık.. Yani kabristan. Of laf anlamaz mısın sen? Şu büyük sarı evde ne günler gördük biz. Durmadan boyuna çalgılar çalardı. Piyano, gramofon, havayen gitarı. Ama şimdi ev öyle sesiz ki. Bak hiç ses duyulmuyor değil mi? bir ben varım birde kocaman levha astılar. ‘BU EVE GİRMEK YASAKTIR DİKKAT ÇÖKME TEHLİKESİ VAR.’ Annem.. bir makasçıya kaçtı. Sonra bir Alva ablam kaldı birde ben. Sonra Alvanın ciğerleri hastalandı. Son Greta Garbo’yu Kameiyalı kadında gördün mü? Parlak Delta Sinemasında oynamıştı geçen bahar. Onda da Alva’yı öldüren hastalıktan vardı işte. Akciğer hastalığı. Ama onunkisi başkaydı güzeldi onunkisi kemanlar çalıyordu. Bir yığın beyaz çiçekler vardı. Bütün aşkları geri geldiler çok güzel bir aşk oyunu oynadılar ama Alvanınkinde hepsi kaçtı batan gemiyi terk eden fareler gibi. Yok, hiç de filmlerdeki gibi olmadı. Neyse ben gideyim artık. Bakarsın yeni bir rekor filan kırarım. Tek yıldızsın sen mavi göğümde Bir göz kırpsana, bana Bir göz kırpsana, bana